คนในอายุจัก 30 พรรษา ขอเล่าเรื่องเปลี่ยนเรียงความของผู้เขียนแห่งเหตุการณ์วันนี้

แถว เศรษฐกิจนึกดูสะดวกๆ (ดิจิทัล) ในระหว่างที่ 26/2563 เพราะว่า.มันสมอง.สุรพล โอภาสเสถียร ผู้บัญชาโค่ง เงินเชื่อบูโร ข้อเขียนสถานที่คนเขียนลงมาชี้แจง มาจากเด็กหญิงมนุชเอ็ดที่เจริญขนมจากชนชั้นกลางณช่วงปัจจุบัน เธอชนมพรรษา 25 พรรษากำลังกายดูไปสถานที่คนชนมพรรษา 30 พรรษา ดำรงฐานะมนุชพ้นไปหนี้สินก็เพราะว่าแห่งหนคฤหาสน์กล่าวย้ำไม่มีเงินแทบจะเป็นกฎเกณฑ์ของครอบครัวว่าหากนึกดูตวาดจะได้โอกาสใช้หนี้ไม่ได้ ก็อย่าประกอบด้วยหนี้ เจ้าเอ็งสิงในครัวเรือนคนจีนชั้นกลาง พ่อดำเนินการหุ้นส่วนชั้นสั่งการ แต่ว่าก็ตกว่าลูกจ้าง แม่ทำซื้อขายแลกเปลี่ยนเล็กมากๆ กรรมกรผู้เดียว ประกอบด้วยสกุลอีก 2 มนุช ต่างสิงสู่ในที่วัยทำงาน ประกอบด้วยแม่ศรีเรือนครอบครองมนุชอีสานสถานที่เลี้ยงดูคุณด้วยกันเด็กๆ ยิ่งนักตวาด 20 ปี มีน้องสุนัขอีก? 7 เนื้อตัวคลังเก็บของลงมาเลี้ยง มีที่ตาเสีย มีแห่งหนจ๋าข้างหลังชำรุดทรุดโทรมด้วยเหตุที่พลิกคว่ำ อายุเต็มที่มากก็ 12 ชันษา มีที่อยู่อยู่ร่วมกัน กับในอายุของเท้าหน้าครอบครัวในระหว่างที่ชนมพรรษา 57 พรรษา คว้าจ่ายชำระปิดบัญชีหนี้ทุกประเภทกระเป๋าแห้งสูญสิ้นต่อจากนั้น แม่นมั่นแหวมีเงินผลรวมเอ็ดที่จะรองข้างหลังเกษียณแต่ว่าเลี่ยนไม่ไหวยิ่งนักเมื่อสมมติว่ารุนแรงเรื่องเดิมขึ้นในที่ปัจจุบัน ด้วยกันวันข้างหน้าเลี่ยนริเริ่มถี่ขึ้นช้าๆ ความรู้สึกในใจของมนุษย์อายุ 25 ชันษาแห่งหนบากบั่นจ้องจากไปณอีก 5 ปี และถามดังนี้คุณเจนตรึกตรองตวาดชนมพรรษา 30 พรรษา มนุษย์เราจำเป็นจะต้องมีสรรพสิ่งหรือเปล่า ประกอบด้วยงานแข็งแรง ประกอบด้วยที่อยู่ มีรถยนต์ มีการสมรส ทว่าครั้นคุณโตขึ้นไปมาก็เข้าใจแหวแค่มีชีวิตสิงสู่บางทีอีกทั้งเลวเกินหลังจากนั้นวันหนึ่งบิดากับแม่คุณก็แก่ตัวยอม คนรอบๆ ตัวเธอค่อยๆหายป่วย ถ้าเปล่าจากดำรงฐานะก็จากสิ้นชีวิตเกลอสิ่งของคุณลดลงเช่นกระผมสถานที่ไม่รีบร้อน ใสลง เธอปลงกับเรื่องความเกี่ยวข้องมาสักพัก เธอจักมลักใครได้ในครั้นตัวเองอีกต่างหากสอดส่องเพียงไม่ได้ (ในดวงนี้ คนเขียนตรึกตรองแหวภาระทางการเงินที่จะจำเป็นจะต้องมีจากความใฝ่ฝันสรรพสิ่งมนุษย์สองคนเลี่ยนคงจะเกินกำลังสิ่งของเขาทั้งหลาย จนเลือกคัดที่จะจอดความเกี่ยวข้อง จักได้ไม่พังทลายกักคุมกันและกัน)สรีระสิ่งของคุณหมายมั่นแยกออกคุณหวนกลับสอดส่องดูแลมันมั่ง ยอบตัวอกว่าอย่าใช้ปลาหมึกกับดักกุ้งซ้ำซาก ชาบูก็มอบลงพระบังคนเบาลง เมี่ยงแม่นมไข่มุกก็เหมือนกัน บากบั่นมาวิ่งมั่ง แต่ว่าเมื่อดำเนินจากโรงพยาบาลเจ้าเอ็งบงการยำลงมาม่ามหรรณพ เพราะเลี่ยนทำให้เจ้าเอ็งมีความสุขแห่งงานดำเนินชีวิตเจ้าเอ็งดิ้นหรือไม่ก็อยู่ดึกทั้งคืนกับเกลอต่อไปไม่ได้ ไหมคุณก็ยุติใช้ยุติประพาสมานั่งสิงสู่บ้านเดียวเฉยๆ กวาดปลาสลิด ดองถ่ายอาจมสุนัขถ่ายอาจมแมว ถกเครื่องกรองอากาศหายใจเพราะว่าลมฟ้าอากาศณกรุงเทพฯ เลี่ยนสุดแสนจักบริบูรณ์ จรพร้อมด้วยธุลี PM 2.5คุณจับใจถึงวจีแหวทุนเดิมชีพคนเปล่าดุล ก็ในระหว่างที่เกลอหวนกลับจรบริหารธุรกิจแทนทาบสรรพสิ่งสถานที่คฤหาสน์ ทั้งที่เจ้าเอ็งปราศจากอย่างไรให้สั่งการนอกจากนั้นพยายาม ว่าการสินทรัพย์แต่ละจันทร์ของตัวเองให้พอใช้ (จ่ายได้มา กล่าวย้ำว่าจำเป็นจะต้องทำให้คว้า)บิดาของเจ้าเอ็งบ่งบอกว่าคนรุ่นใหม่ลำบากสถานที่ต้องมีสกิล (skill set) เหลือแหล่ต้นฉบับ ต้องปรับนิสัยสิงสู่ทุกเวลาด้วยกันหาเงินขนมจากมากทาง งานการที่สองต้องมี เพราะเลี่ยนคือ New Normal แห่งคดีความมั่นคงสิ่งของชีวิตแนนอนสิ่งของคนระหว่างด้วยกันหลัง COVID-19 เรื่องเพราะกบิลและครรลองการทำการงาน งานจ้างงานการค้าขายสิ่งของทุกอย่างแห่งเหลือบเห็นไม่ไหวเป็นสิ่งของสิ้นชีวิตอีกต่อไป สืบเสาะความเสี่ยงการกระจัดกระจายสิ่งของเชื้อโรคละลอกคู่ สคร. จี้ใกล้งบประมาณให้ทุนสรรพสิ่งรสก. คุณเป็นมนุชชนชั้นใช้แรงงานแห่งระบบวรรณะแห่งหนมันถี่ยิบย่อย ไม่รีบร้อน หาเงินลงมาจ่ายตนเองใช้ ควานหามาแจกคนสนิทคว้ามั่ง เบียดเสียดเยียดยัดห้ามจากไปดำเนินการณทุกวันผ่านกบิลขนส่งทั่วไปแห่งค่อนข้างจะแพง มานะบากบั่นเจียนตายแห่งหนจำเป็นจะต้องเจียรจ่ายตามกำหนดประทับบัตรเสียภาษีอากรถูกกฎหมายก็เพราะว่าถูกหักออก แห่ง แห่งหนซื้อครบ บากบั่นหาเลี้ยงชีพจากแหล่ๆ ช่องทางชนิดแห่งพ่อคุณบ่งบอกแม้ว่าเธอก็เหนื่อยหอบเหลือเกิน หอบไม่มีเงินไม่ตลึงแห่งเสี่ยวมนุษย์แล้วมนุชปริปากบอกเจ้าเอ็งแหว นกเขาไปพบหมอปรึกษา ไปพบนักจิตวิทยามาและกำลังรู้หดหู่จนหัวหดจักเป็นโรคเซื่องซึมบางครั้งเธอดำเนินเตร่แห่งห้างสรรพสินค้าโย่ง จับจ่ายอย่างไรเขลา แค่จับจ่ายเพื่อให้รู้เป็นเจ้าของบางสิ่ง “คุณเสสรวลปร่าๆช่วงมีมนุษย์บอกว่า ดีฉันหารายได้มาจับจ่ายใช้สอยสีครีมทาหน้าตา จึงกลับจรทำงานมากเพื่อที่จะควานหาสีครีมลงมาอาบหน้าตาอีกที” เพราะคุณคุมอย่างวัตถุอื่นณชีพไม่ไหวคุณเป็นเหตุให้ทางเท้า (footpath) เลิกล้มธารกระเด็นใส่ไม่ได้ เธอทำเอากบิลขนส่งมวลชนทุเลาไม่ได้ เจ้าเอ็งอยากเอาใจช่วยคนอื่นๆ แต่แค่ตนเองอีกทั้งไม่รอดพ้นคุณทำกันได้เท่าปฏิบัติหน้าที่ตัวเอง ถอนหายใจ รอคอยกับอยากให้อนาคตผลัดกันผ่านจรไปสู่นวัตกรรมตื่นด้วยกันลุกไหม้เจียรพบปะการจราจรติดขัดอีกครั้งกระทู้ถามแห่งหนรอคำเฉลยด้วยมนุษย์สถานที่แก่ยิ่งกว่าซึ่งทุกวันนี้กำลังไตร่ตรองหาแนวนโยบายทั่วไปมาขบปัญหาวิกฤติสาธารณสุข วิกฤติทางการงาน วิกฤติเศรษฐกิจ กับอาจกำลังวังชาแผ่ขยายจรร้ายแรงกระบิลสถาบันการเงินแห่งช่วงเวลาอีก 150 เวลากลางวันปากเหยี่ยวปากกามนุษย์วัยสถานที่บ่งบอกกับดักคนหนุ่มสาวดุตนเองนั้นมากความช่ำชอง แกแห่งหนกำลังชิงสิทธิแห่งงานจัดแบ่งด้วยกันกระจายทรัพยากรสิ่งของด้าว เปลี่ยนกบิลระบบประชาธิปไตยเปลี่ยนแม่สื่อ ประสกเอ็งบรรดามีวิสัชนาจ่ายกับ ลูก(ที่สายตาแก)ณวันนี้ ตกว่าผู้อาวุโสในวันหน้าแล้วหรือยัง แม้แหล่งที่อยู่อีกทั้งสร้างไม่ไหว และที่จะมานวชาตถูกบ่งบอกว่าก่อเปล่าเป็น ดีฉันๆ ท่านๆ จะมีคำเฉลยกับขนิษฐอนงค์คนนี้ได้มาอย่างไร ทั้งที่เขาตะขอเท่ากรณีบาทวิถี (footpath) การขนส่ง ด้วยกันความเหลื่อมล้ำ แห่งหนประกอบด้วยมาตั้งแต่อีฉันๆ ท่านๆ อีกต่างหากดำรงฐานะเด็กน้อยต้นฉบับพวกเขา