ที่อยู่อาศัยสถานที่ทุกคนจับจ่ายใช้สอยได้มา (Affordable Housing): อสังหาริมทรัพย์ที่ควรเอื้อเฟื้อพระขนองวิกฤต COVID-19 ข้อเขียนเพราะมันสมอง..อำเภอด็อกเตอร์พรรัชนีน์ ไพรษ์อริยะ คุณครูประจำ แผนการงานอสังหาริมทรัพย์ กลุ่มพาณิชยศาสตร์และการบัญชี มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ไม่มีใครเข้าใจได้มาว่าหลังจากวิกฤตโรคระบาด COVID-19 พฤติกรรมการดำเนินชีวิตของคนจะแปรไปอย่างไรบ้าง การปิดด้าว หรือไม่ก็ปิดนคร (lock down) อาจทำให้มนุชทำหลายคนว่างงานเร็ว กับอีกมากมายมนุษย์ประกอบด้วยรายได้สถานที่ลดน้อยลง ในขณะที่รายการจ่ายในที่ครอบครัวยังคงคงเดิมไม่ก็ก็อาจทวีคูณด้วยเหตุที่ค่าน้ำค่าไฟดอนขึ้น บางคนคงจะมีความสุขในที่ช่วงจองจำสิงสู่ที่อยู่สถานที่มีเนื้อที่กับช่องไฟที่หนักแน่น ทว่าก็ประกอบด้วยมนุชอีกพวก ถิ่นที่อยู่นิวาสสถานแม้ว่าก็พ้นไปความสบาย เพราะว่า ขาดรายได้ และกลัวที่จะติดเชื้อโรคระบาด การกักตัวอยู่ภายในบ้านทำได้ลำบาก ดังที่ในที่เรือนมีเนื้อที่ที่กำหนด เปล่าสามารถควานหาช่องว่างระหว่างกันคว้า หมายรวมสิ่งแวดล้อมรอบที่อยู่แห่งหนไม่เอื้ออำนวยแยกออกอาศัยอยู่อย่างปลอดภัย จากความคาดหมายสรรพสิ่งที่ประชุมพัฒนาการเศรษฐกิจและเข้าสังคมแห่งชาติ (2563) เจาะจงแหว ผลกระทบจากโควิดจะมีผู้ว่าราชการงงานราว 2 โล้นมนุช ซึ่งแม่นมั่น เป็นส่วนใหญ่จากนั้นจะครอบครอง “ผู้สถานที่มีรายได้บางตาด้วยกันปานกลางๆ” เป็นสำคัญในที่กรุงเทพฯ โจทย์ความเหลื่อมล้ำสรรพสิ่งชั้นทางสังคมสถานที่ไม่เหมือนกันยังประกอบด้วยอยู่เต็มแรง ทั้งการเข้าถึงอู่กิจธุระ การเข้าถึงหมู่โครงสร้างพื้นฐาน ระเบียบการเคลื่อนย้าย และบริการสาธารณะกระยาเลยแห่งหนขาดไม่ได้ หมายรวมความเก่งกาจในงานจ่ายกับเช่าที่อยู่อาศัยในที่นครข้างในของมนุษย์แห่งหนมีรายได้โกร๋งเกร๋งด้วยกันปานกลางสามารถทำได้ลำบาก เนื่องจากราคาบ้านพักอาศัยแห่งเมืองชั้นในสูงศักดิ์ขึ้นไปโดยเร็ว ค่าครองชีพก็สูงขึ้นไปตามมา เป็นเหตุให้เหลือบเห็นจดปัญหาด้านสังคมเกิดขึ้นซึ่งสำเร็จประกบกันต่อเนื่องขนมจากการย้ำปฏิรูปโครงการที่พักของกองกลางเจริญอสังหาริมทรัพย์ที่มุ่งเน้นสนนราคาสูงศักดิ์กว่าชั้นรายได้สิ่งของคนเป็นส่วนใหญ่ที่มุ่งหมายที่พักเพื่ออาศัยอยู่จริงๆ เน้นงานก่อสร้างผลประกอบการสถานที่สวยหรูอายุมากผู้ถือหุ้นเป็นหลัก ให้ความสำคัญน้อยกับการรวมเป็นส่วนหนึ่งสรรพสิ่งการสร้างเมืองที่ยั่งยืนในที่ปีกเข้าผู้เข้าคนด้วยกันสิ่งแวดล้อม การประกอบด้วยนิวาสสถานแห่งหนประกอบด้วยคุณลักษณะสถานที่สะอาด ที่แวดล้อมแห่งหนมีน้ำใจดามการอยู่อาศัยตรงนั้น จะทำให้คนในเมืองมีสบายประสาแห่งหนทุเลาตามลำดับ งานจักเปลี่ยนกรอบความคิดงานทำธุรกิจสิ่งของหลายพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ได้มา ภาครัฐจำต้องเป็นผู้นำรวมหมดในแง่สิ่งของการให้ความรู้ความประจักษ์แจ้ง วางนโยบายด้วยกันแปลนเมืองให้มีประสิทธิภาพ และชักชวนแยกออกนักเจริญแผนการที่พักปฏิรูปโครงการแยกออกคล้องจองกับดักผลรวมความมุ่งมาดปรารถนาแน่นอนในบุรีเพราะว่าในที่มากมายประเทศให้ความสำคัญในการวางแผนบุรีแห่งหนมีประสิทธิภาพ เพื่อจะลดปัญหางานกระจายสรรพสิ่งเมือง (Urban sprawl) ในแนบแบนเรียบ ตัดทอนการกลุ่มเนื้อตัวสิ่งของความเจริญทางเศรษฐกิจแห่งบุรีฉบับร่างรวมศูนย์รวม (Centralization) เพราะสงเคราะห์แยกออกก่อเกิดการสร้างเมืองใหม่รอบสถานีขนส่งสาธารณะ ตามวิถีทางการพัฒนาเนื้อที่รอบสถานีขนส่ง (Transit-Oriented Development: TOD) ที่จำต้องประกอบด้วยความหลากหลายสรรพสิ่งชนิดโรงเรือน กิจกรรม ด้วยกัน รวมทั้งความหลากทางชาติชั้นของผู้อาศัยในเนื้อที่ การพัฒนาแผนบ้านเรือนสำหรับผู้มีรายได้ต่างๆนาๆระดับมีความหมายงอกงาม ผู้มีรายได้กลางและน้อยจักเป็นแรงงานสถานที่ประธานในที่งานไปธุรกิจสรรพสิ่งผู้ประดิษฐ์กิจธุระไม่ก็ผู้สถานที่มีเงินรายได้ดำเกิงในเนื้อที่นครใหม่รอบสถานีขนส่งกลุ่มคนธารณะ ทำให้เกิดระบบเศรษฐกิจแห่งอาณาเขตสถานที่เข้มแข็งขึ้น อย่างไรก็ตามในประเทศไทย ยังมองไม่เห็นการวางแผนด้วยกันการทำภาพร่างครอบครองรูปธรรม งานพูดถึงแผนการที่พักอาศัยสำหรับผู้มีรายได้น้อย (Low-income housing) ไม่ผิดดูอย่างยิ่งนที่ภาครัฐจำเป็นจะต้องทำเพื่อจะสนับสนุนผู้มีรายได้บางตา แผนการสิงสู่ชานเมือง ห่างไกลขนมจากบริการทั่วไป และแผนหมู่บ้านจัดสรรสนนราคาแพงๆ ไม่อยู่ร่วมกับดักผู้มีรายได้ดำเกิงกระทั่งในเนื้อที่เดียวกัน ซึ่งทำเอาโจทย์ความเหลื่อมล้ำสรรพสิ่งเข้าผู้เข้าคนมีดำเกิงขึ้นไป มากมายในระยะวิกฤต Covid-19 เห็นได้ชัดคุ้นชินตวาด ความเก่งกาจแห่งงานเข้าถึงรวมหมดกบิลสาธารณสุข หมู่โครงสร้างพื้นฐานมีความยุ่งยากสมบูรณ์ ในขณะที่ความเสี่ยงในที่การติดเชื้อไวรัสประกอบด้วยเจริญ เนื่องจาก พื้นที่ในบ้านมีจำกัด ความหนาแน่นสมาชิกในครอบครัวดามเนื้อที่อาศัยอยู่มีสูง เปล่าสมรรถดำรงชีวิตได้มาตามคำแนะนำงานกักตัวสรรพสิ่งภาครัฐ สถานที่จำเป็นจะต้องเค้งจำแนกห้องหับกักคุม และน่าจะเว้นระยะห่างไกลหรือว่าอยู่ไกลลิบจากคนวงในที่อยู่กะ 1-2 เมตร นอกจากนั้น บ้านเรือนส่วนใหญ่ต่อจากนั้นสิงสู่ไกลลิบจากพื้นที่ให้บริการสาธารณสุข ซึ่งเป็นมั่นเป็นเหมาะตวาด ลักษณะที่อยู่อาศัย ด้วยกันความจำเป็นสถานที่จำเป็นต้องอาศัยในที่ตอนกักตัว ครอบครองสิ่งของแห่งหนสำคัญในที่การแพร่เชื้อระบาดมั่นเหมาะ “อัศวิน”ลงพื้นแห่งหนดินแดนลำคลองสานช่วยเหลือผู้ถือสิทธิ์ผลกระทบกระเทือนโคโพง-19 รัฐบาลอัดจาระบีเม็ดเงินกว่า3แสนเลี่ยน ทำให้รุ่งเรืองขึ้นแกร่งเศรษฐกิจโครงสร้างรองรับ ถึงระยะเวลาจากนั้นหรือยัง ที่ตลอดภาครัฐบาลและภาคเอกชนจำเป็นจะต้องร่วมกันกันอย่างจริงใจ ในการพัฒนานครประการยั่งยืน ร่วมกันพัฒนาแผนที่อยู่อาศัยแห่งหนมนุชทั้งปวงชนชั้นสมรรถจ่ายได้มา ครอบครองด้วยกันอาศัยอยู่คว้าชนิดมีความสุข หลังจากนั้นอะไรลงความว่าคำกล่าวซูบ“Affordable housing” หรือไม่ก็ โครงการที่พักแห่งหนสามารถเอื้อมจรดคว้าหรือไม่ก็จับจ่ายได้มานั้น จะสำรวจขนมจากสัดส่วนของค่าใช้จ่ายด้านบ้านพักอาศัยดามรายได้สิ่งของครอบครัว (housing expenditure-to-income ratio) (กุลฑลชั้นฟ้าย นำพานิชภักดิ์, 2553) เกี่ยวกับแหลมทอง การพัฒนาแผนการนิวาสสถานแห่งหนจับจ่ายได้มานั้น ถูกพูดถึงขนานใหญ่ ในมาตรการส่งเสริมการพัฒนางานมากขึ้นอัตราส่วนพื้นที่ตึกรวมประกบเนื้อที่แผ่นดิน FAR (Floor Area Ratio) Bonus แห่งเทศบัญญัติผังเมืองรวมบางกอก พุทธศักราช2556 แห่งหนชักนำให้เอกชนรวมออกทุนในที่แผนการบ้านเรือนเกี่ยวกับผู้มีรายได้น้อย และมีสิทธิ์สิทธิประโยชน์ดังกล่าว ทว่าอย่างไรก็ตาม จนกระทั่งช่วงปัจจุบันอีกทั้งปราศจากแผนการไหนร่วมในที่มาตรการนี้ ก็เพราะว่ามากหลายปฏิรูปอสังหาริมทรัพย์ อีกต่างหากเชื่อตวาด การดีไซน์พื้นที่อาศัยบางส่วนข้างในแผนการเพื่อผู้มีรายได้บางตาไม่อำนวยประโยชน์ประกบแผนการในที่ต่างประเทศ การสงเคราะห์ให้ผู้มีรายได้บางตาอาศัยอยู่ได้แห่งบุรี ไม่ผิดให้ความสำคัญเจริญ อธิบายในที่นครนิวยอร์ก ประเทศสหรัฐอเมริกา คว้าออกพระราชกำหนดขู่เข็ญผ่าน Affordable Housing New York Program ปี ค.ศ. 2015 กำหนดให้โครงการที่พักอาศัยเกี่ยวกับสร้างนวชาตทั้งหมดแผนแห่งเนื้อที่บุรีข้างใน Manhattan, Queen กับ Brooklyn จำเป็นต้องประกอบด้วยแฟลตสิงสำหรับผู้มีรายได้โกร๋งเกร๋งไม่ลดลง 10% สรรพสิ่งหวนคิดเก้านยูนิตทั้งปวง กับเพิ่มพูนเป็น 20% เมื่อมีสิทธิ์การสนับสนุนมุขข้างการเงินจากภาครัฐบาล ซีกนักเจริญแผนการถือสิทธิ์การเว้นค่าธรรมเนียม 100% เป็นระยะสมัย 3 พรรษา (ระยะสร้าง) +35 ปี (ช่วงยกขึ้นแผนการ) แห่งแผนที่อยู่อาศัยเพื่อที่จะเช่า และ 20 ปี สำหรับโครงการที่อยู่อาศัยเพื่อที่จะจับจ่าย อาทิ คอนโดมิเนียม และ co-op housing กับในประเทศฝรั่งเศส ที่กำหนดให้ทั้งหมดเมือง จำเป็นต้องจัดหา Affordable housing ไม่ลดลง 20% สรรพสิ่งปริมาณที่พักอาศัยทั้งสิ้น เป็นต้น เพื่อให้ก่อกำเนิดการพึ่งพาอาศัย กับสงเคราะห์กักคุมในที่เข้าสังคม (Inclusive development) จักเป็นเหตุให้มนุชพวกประกอบด้วยเงินรายได้บางตาสมรรถยกสถานภาพคุณภาพชีวิตของตนเองให้สูงขึ้นคว้า ซึ่งเป็นแถวคิดดูการพัฒนาเมืองที่ยืดยาว “เปล่าทิ้งใครวางด้านปฤษฎางค์” หรือไม่ก็ “Leave no one behind” ซึ่งขาดไม่ได้เต็มแรงสำหรับการสร้างเมืองให้เจริญได้มาเชื่อได้ว่า คราวหลังวิกฤต COVID-19 ภาครัฐบาลและเอกชนจะเริ่มตระหนักงอกงาม ในเนื้อความการพัฒนาครรลองแผนบ้านเรือนสถานที่เป็นเงินเป็นทองสอดคล้องกับดักระดับรายได้ ในที่โล่งแจ้งที่อยู่อาศัยของคนหลากหลายชาติชั้นวรรณะ (Affordable housing in Mixed-income community) รวมทั้งดีไซน์พื้นที่สาธารณะปันออกมีคดีเท่ากันกับปริมาณผู้อาศัยในที่พื้นที่ โครงการ Affordable housing ที่ควรประกอบด้วยทั้งในที่ตึกแนวยืนในบุรี ด้วยกันแผนแนวยาวณเขตชานเมือง สถานที่เข้าถึงกระบิลการขนย้ายธารณะ กับบริการสาธารณะสรรพสิ่งภาครัฐได้มาสะดวกวิถีทางการลงทุนณแผนการที่อยู่อาศัยประเภทนี้ น่าเป็นการรวมหัวพัฒนา (Joint development) ระหว่างภาครัฐบาล ด้วยกันภาคเอกชน ภาครัฐควรให้สิทธิประโยชน์กับผู้ประกอบการภาคเอกชน อาทิ มาตรการมุขข้างการเงิน การยกเว้นค่าธรรมเนียม ภาษีอากร กับดอกที่ข้องแวะกับการพัฒนาโครงการ ด้วยกันลงมือควบคู่จากไปกับดักงานจรรโลงให้ก่อเกิดการพัฒนาโครงการ Affordable housing เจริญ ในที่ด้านสิ่งของภาคเอกชน สมรรถลุ้นออกทุนก่อสร้างณแผน การจัดหาสิ่งของก่อสร้างสถานที่ก้าวหน้า เทคนิคการตัดทอนเงินลงทุนโครงการ รวมทั้งงานทำการท้องตลาดแห่งแผนการ เพื่อจะดึงดูดแบ่งออกมนุษย์ทั้งปวงชาติชั้นวรรณะเข้ามาพักอาศัยด้วยกันคว้า คนประกอบด้วยเงินรายได้โกร๋งเกร๋งสามารถอยู่ณเข้าผู้เข้าคน และที่โล่งแจ้งแห่งหนทุเลา มีระบบสาธารณูปโภคที่ดีงาม ที่แวดล้อมดีขึ้น และจวนกระบิลบริการธารณะเปรม ซึ่งทำให้มวลชนแห่งหนประกอบด้วยรายได้โกร๋งเกร๋งและมัชฌิมมีคุณภาพชีวิตแห่งหนดีขึ้นได้